Και ενώ
όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει, εγώ δεν έπαψα στιγμή να έχω τις αμφιβολίες μου. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πολύ καλά έκανα και τις είχα... Απο την αρχή ακόμα δεν είχα πιστεί οτι τα πράγματα ήταν όπως φαινόντουσαν.. Μου πήρε κάμποσο χρόνο να αντιδράσω και όταν το έκανα οι κινήσεις μου ήταν κάπως σπασμωδικές. Τα χέρια μου έτρεμαν σαν καρδιοχειρούργου τη πρώτη του φορά στο χειρουργείο.. Κρύος ιδρώτας άρχισε να λούζει το προσωπό μου. Χωρίς να το σκεφτώ σταμάτησα γιατί όλα αυτά θύμιζαν ταινία τρόμου(απλά χωρίς την ενοχλητική μουσική).. Το αστείο είναι ότι εκείνη τη στιγμή απο το μυαλό σου περνάνε οι χειρότερες ιδέες.. Και έτσι πριν καλά-καλά το καταλάβω, ήμουν ήδη δύο-τρία βήματα πίσω και ένιωθα κάτι να με αποθεί απ᾽το να μάθω την αλήθεια.. Δίνοντας λοιπόν αλλεπάληλες μάχες με τον εαυτό μου για το αν είμαι σίγουρος οτι θέλω να μάθω την αλήθεια κατέληξα στο ότι τίποτα δεν είναι χειρότερο απο το να γυρίσω και να το βάλω στα πόδια χωρίς να γνωρίσω την αλήθεια, χωρις να έχω σταθεί απέναντι σε αυτό που λέγεται πραγματικότητα,χωρίς να έχω κοιτάξει τον ίδιο μου το φόβο κατάματα... Αυτό ήταν.. Σα μια θεία(απο το σόι της μάνας μου.. χοχο) δύναμη να με έσπρωξε προς το μέρος του.. Τα πρώτα βήματα δεν ήταν τόσο σταθερά αλλα στη συνέχεια αποκτούσα όλο και μεγαλύτερη αυτοπεπίθηση. Δεν άργησα να φτάσω μπροστά του και να αντικρίσω αυτο που όπως απο την αρχή σας είπα έμοιαζε να έχει τελειώσει. Τότε με μία αποφασιστική κίνηση ανοίγω το ψυγείο και βλέπω αυτό που περίμενα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να δω... Ναι... Ήταν εκεί.. H μητέρα μου,μου είχε κρατήσει δύο ολόκληρα κομμμάτια παστίτσιο.. Δύο υπέρογκα κομμάτια φρέσκου κυμά που ερωτοτροπούσαν προκλητικά με το χοντρό μακαρόνι και τον ερωτά τους σκέπαζε τρυφερά η υπέροχη μπεσαμέλ της μαμάς... Το τι επακολούθησε φαντάζομαι πως το γνωρίζετε.. και δε μιλάω για τη σχέση του κυμά με το μακαρόνι..
Macnlis
όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει, εγώ δεν έπαψα στιγμή να έχω τις αμφιβολίες μου. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πολύ καλά έκανα και τις είχα... Απο την αρχή ακόμα δεν είχα πιστεί οτι τα πράγματα ήταν όπως φαινόντουσαν.. Μου πήρε κάμποσο χρόνο να αντιδράσω και όταν το έκανα οι κινήσεις μου ήταν κάπως σπασμωδικές. Τα χέρια μου έτρεμαν σαν καρδιοχειρούργου τη πρώτη του φορά στο χειρουργείο.. Κρύος ιδρώτας άρχισε να λούζει το προσωπό μου. Χωρίς να το σκεφτώ σταμάτησα γιατί όλα αυτά θύμιζαν ταινία τρόμου(απλά χωρίς την ενοχλητική μουσική).. Το αστείο είναι ότι εκείνη τη στιγμή απο το μυαλό σου περνάνε οι χειρότερες ιδέες.. Και έτσι πριν καλά-καλά το καταλάβω, ήμουν ήδη δύο-τρία βήματα πίσω και ένιωθα κάτι να με αποθεί απ᾽το να μάθω την αλήθεια.. Δίνοντας λοιπόν αλλεπάληλες μάχες με τον εαυτό μου για το αν είμαι σίγουρος οτι θέλω να μάθω την αλήθεια κατέληξα στο ότι τίποτα δεν είναι χειρότερο απο το να γυρίσω και να το βάλω στα πόδια χωρίς να γνωρίσω την αλήθεια, χωρις να έχω σταθεί απέναντι σε αυτό που λέγεται πραγματικότητα,χωρίς να έχω κοιτάξει τον ίδιο μου το φόβο κατάματα... Αυτό ήταν.. Σα μια θεία(απο το σόι της μάνας μου.. χοχο) δύναμη να με έσπρωξε προς το μέρος του.. Τα πρώτα βήματα δεν ήταν τόσο σταθερά αλλα στη συνέχεια αποκτούσα όλο και μεγαλύτερη αυτοπεπίθηση. Δεν άργησα να φτάσω μπροστά του και να αντικρίσω αυτο που όπως απο την αρχή σας είπα έμοιαζε να έχει τελειώσει. Τότε με μία αποφασιστική κίνηση ανοίγω το ψυγείο και βλέπω αυτό που περίμενα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να δω... Ναι... Ήταν εκεί.. H μητέρα μου,μου είχε κρατήσει δύο ολόκληρα κομμμάτια παστίτσιο.. Δύο υπέρογκα κομμάτια φρέσκου κυμά που ερωτοτροπούσαν προκλητικά με το χοντρό μακαρόνι και τον ερωτά τους σκέπαζε τρυφερά η υπέροχη μπεσαμέλ της μαμάς... Το τι επακολούθησε φαντάζομαι πως το γνωρίζετε.. και δε μιλάω για τη σχέση του κυμά με το μακαρόνι..Macnlis
Atom Feed (xml)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου